آخرین توفان

به دنبال تو می گردم نمی یابم نشانت را

بگو باید کجا جویم مدار کهکشانت را ؟

تمام جاده را رفتم غباری از سواری نیست

بیابان تا بیابان جسته ام رد نشانت را

نگاهم مثل طفلان ، زیر باران خیره شد بر ابر

ببیند تا مگر در آسمان ، رنگین کمانت را

کهن شد انتظار اما به شوقی تازه ، بال افشان

تمام جسم و جان لب شد که بوسد آستانت را

کرامت گر کنی این قطره ناچیز را ، شاید

که چون ابری بگردم کوچه های آسمانت را

الا ای آخرین توفان ! بپیچ از شرق آدینه

که دریا بوسه بنشاند لب آتش نشانت را